MC Wally: oei ik groei deel een.: week tien

Doodle-ei-woef, doodle-ei-woef, nog een paar weken en dan is het Pasen zegt MC Wally de boef.

Er zijn mensen die verzinnen dat je leuke paasfoto's kunt maken met en van ons. Zetten die baasjes van ons ons haas-oren op de kop! Het moet niet gekker worden zeggen ze dan wel eens ooit, nou dat vind ik nu toch ook. Als je naar beneden scrolt zie je ons als paashaas! Kun je zien hoe leuk we dat vinden, geloof je toch zelf niet he. Ze wisten niet hoe snel ze moesten zijn om mij op de foto te krijgen met die gekke dingen op mijn hoofd. Mijn pootjes konden het niet laten om snel die dingen weer van mijn koppie te slaan. Al dat gekriebel op mijn bolleke. Ach ja gelukkig is dat maar heel even, en zoooooo erg vind ik het nu ook weer niet hoor, ahum. Ik vind het wel leuk om naar de bossen te gaan.

Tenminste........... Als je de weg weet. Die baasjes van mij. stippelen thuis een route uit met de knooppunten. Kei leuk. Lange wandeling, wagen voor mij mee anders word ik veel te moe en het is niet goed voor mijn pootjes om zo lang te lopen. Onderweg moeten ze de nummers volgen die ze hebben opgeschreven. Dat gaat kei goed. Pongo en ik hebben lol, rennen lekker samen rond, komen bij vennen waar we in gaan en sjouwen met stokken. Als ik in de wagen moet vind ik dat niet zooo fijn .Ik loop liever. Ik ben boos, verdrietig en mopper. Dat doe ik dan door te jammeren. Vinden ze niet leuk dat ik dat doe. Pffff, geef ik wat om. Ga gewoon lekker door, grrr,grrr,grr,huu,huuu,huu,waf,waf,waf, als het zo moet ga ik volgende keer echt niet meer mee hoor, blijf ik wel thuis.Waf, Waf ,Waf. Het helpt niets!

Gelukkig mag ik, als ik ben uitgerust, toch weer rennen. Joepieeee! Ik kom er aan.......

We moeten wel op tijd thuis zijn want ik moet naar school. De route is bijna klaar, staat er geen nummer meer. Oh nee he. Nu weten mijn baasjes niet meer waar ze naar toe moeten. Lopen ze ineens op de fietsroute, of de paarderoute. Dit is niet meer grappig. En ik zit maar in dat wagentje te hobbelen. Volgende keer een stootkussentje meenemen, een helmpie. Ze denken wel dat er een lekker zacht kussen in ligt, en dat is ook wel, maar als je steeds over al die boomstronken gaat, nou dan zeg ik je, dat is ook niet leuk hoor. Even wel, maar dan weer heen en dan weer dezelfde weg terug omdat ze de weg niet meer weten. Ik vind dat niet grappig., ik ga mijn concert nog maar eens aanzetten. Waf, waf, huu, huu, miep, miep.

En net op tijd, komen ze op het juiste pad. snel naar huis, eten en naar school. Ha ha, eigenlijk ben ik wel uitgerust hoor en kan ik weer goed opletten. En ik doe het weer kei goed. Maar net als de vorige keer krijg ik er de ........ van en poep op het veld. Ach baasje denkt aan alles en heeft haar zakje al klaar om alles weer netjes op te ruimen.

De avonturen houden maar niet op. Gaan we naar het gat van Waalre en jawel, heb ik daar voor de eerste keer echt gezwommen! Kei gaaf. Ik was zo enthousiast dat ik uit het water wilde rennen, tjoep, struikel ik en ga met mijn koppie onder water. Daar komen meer hondjes zwemmen en dat is zo gezellig. Pongo en ik vinden dat super leuk. En ineens zien Pongo en ik iets geels fladderen in de lucht. We kijken er alle twee naar, rennen en springen naar dat gele ding. "Pongo wat is dat, is dat ook een hondje? Een hondje dat kan vliegen" "Nee Wally, dat noem je een vlindertje"

Maar dan komen we weer thuis. Hebben die baasjes bij de verzorgingsdag een groot blaasding gekocht. Pongo vindt dat niet erg om al zijn haren te laten wapperen en droog te blazen. Ik vind het nog een beetje eng hoor. Maar als ik op schoot mag bij mijn baasje dan vind ik het niet erg. Ik word dan droog en schoon. Het zand vliegt alle kanten in, ook in de mond van mijn baasje.

Nou is het zo'n mooi lekker weer dat de deur de hele dag open staat. En heb ik me nu vergist, waar moest ik nu ook weer plassen??? Het baasje zegt potverdorie, oh, oh, niet goed dus. Moest dat dan niet op dat mooie bruine ding waar jullie altijd opzitten. En waar dat kleed voor ons op ligt. Was dat dan niet om op te plassen? Baasje is niet blij, ik wel want ik ben mijn plasje kwijt!

Nog een leuke dag, op bezoek bij mijn maat! Lekker in de tuin rennen en daar vind ik echt van alles!!!!! Iets nieuws, koekjes bakken in het zand. Nou ik heb ze goed gezocht, maar geen lekker koekje gevonden hoor. Wel een schepje en daar kan ik dan weer lekker mee rond rennen.

En weet je, ik heb al nieuwe tandjes!!! En een fietsenrekje in mijn mond, ha ha. Een paar tandjes aan de onderkant eruit en twee van die kleine tandjes heeft mijn baasje in een bakje gedaan. Wil ze bewaren.
Volgens mij, ik was bruin, word ik wit. Eerst kreeg ik een plekje wit op mijn staart, maar mijn rug wordt steeds lichter en mijn staart ook. Misschien ben ik wel een toverbal! Nou ja wit is het ook niet echt, een beetje crème. Nou lijk ik op een kopje koffie met een scheutje melk ha ha.

Nou schrok ik laatst toch heel erg. We worden uitgelaten door baasje en mijn maat met zijn zus. Nu lopen we altijd door een hekje, met van die ijzeren buizen. Willen we die kant in lopen, zie ik daar ineens iets aanhangen. Ik schrok, vloog achteruit, en blafte. Weg met dat rare ding wat zo heen en weer wappert. Baasje zegt, kom nu maar eens mee kijken. En weet je nu wat het was?????? Het zusje van mijn maat, zij kan koprol doen aan die buizen. en als ze op de kop hangt dan zie je die lange haren op en neer wapperen. Tja dat kon ik toch niet weten! Mijn baasje zei dat ik maar eens goed moest kijken ja en toen wist ik het wel en was ik heel blij. Ze ging eerst staan en toen weer op de kop. Ha ha nou weet ik het en ik vind het wel heel knap van haar.

Nou een dag later zie ik weer wat raars onderweg bij het wandelen. Het wiebelde een beetje heen en weer en was gekleurd. Weer schrik ik er van, ik blaf en blaf en ga achteruit. Dat ding is een wipkip. Wie verzint dat nu toch weer. Baasje laat me voorzichtig wennen. Voetje voor voetje ga ik er heen, even snuffelen en....... het was niet eng. Oh, is helemaal niet eng! Wat zijn er toch veel nieuwe dingen te leren.

Volgens mij is het jachtseizoen geopend! Pongo vindt iets in het bos en rent keihard weg. Hij wil graag dat ik achter hem aan ren. Nou dat doe ik wel even. Baasje roept ons dat we terug moeten komen. Ik luister wel, maar Pongo komt niet. Hij heeft iets gevonden en hij is zo bang dat baasje dat wil hebben. Hij rent over het veld, rent naar het baasje, en hup weer weg, na na na na na! Grappig, ik ga ook weer mee rennen. Het ruikt wel lekker wat hij heeft. Heeeeee baasje je moet niet weglopen, ik kom er aan hoor. Pongo!!!!! kom!!!!!

Maar Pongo heeft wel gelijk, baasje wil hebben wat hij heeft. Oke oke. hier baasje krijg je het wel.

Baasje wil het wel hebben, maar legt het op de grond en wij mogen het niet meer pakken. Deze keer is het toch geen poep....... Het is, het is.......... een konijnepootje! Vindt ze ook niet leuk, snap jij dat nou.? Heeft Pongo wat lekkers, mag hij het niet houden!
Goh en Pongo liet me toch schrikken zeg! Poeh poeh. Baasje laat ons uit, horen we de sirene van een ziekenwagen. Pongo kijkt, ik kijk en ineens Pongo kopje omhoog, mond in de lucht en er komt me toch een geluid uit die keel zeg, wow. Ik spring een meter in de lucht, wat heeft hij nu weer? Een gejank, een oerkreet alom.Ssssttt, je maakt iedereen nog aan het schrikken met je gejank. Hebben we dat ook weer eens meegemaakt. Moet ik dat de volgende keer nu ook doen? Geen idee dat zien we dan wel weer.
Mijn favoriete bezigheid 's avonds : mijn baasjes vergassen!
Mijn gewicht ruim 11 kg.
Nou lieve doodlevrienden, op naar week 11! pfft. pfft stinkie winkie MC Wally.